Voor mijn zwangerschap was ik bezig met de opleiding tot coupeuse. Tijdens deze opleiding moest ik vaak modellen op 1/2 schaal maken. Aangezien mijn moeder een mega-grote hoeveelheid (rest-) stofjes heeft, heb ik van haar, daarvoor, veel van dergelijke (rest-)stukjes gekregen.
Gelukkig raakte ik zwanger, maar helaas heb ik mijn opleiding moeten stoppen. Ik werkte toen nog 3 dagen en daarnaast een zwangerschap met de nodige complicaties maakte dat ik niet die aandacht en tijd aan de opleiding kon besteden die het nodig had. Enerzijds jammer maar de beloning: een prachtige, gezonde dochter. Anno 2010: eind goed, al goed. In januari 2011 ga ik weer starten. Eerst met "gewoon" naailes met als doel het patroontekenen weer op te frissen en wat voor mijzelf maken. Mijn lichaam is zo buiten proportie dat ik eigenlijk van geen enkel standaart patroon gebruik kan maken. Zelf tekenen dan maar en in dat patroon de prortionele aanpassingen verwerken. Vaak is het zelfs dan nog sjoemelen om het mooi gestyld te krijgen.
Oh, ik ben weer heerlijk afgedwaald. Mijn man vroeg mij vorige week of ik voor zijn collega een omslagdoek wilde maken. Ik had voor mijn dochter destijds ook twee van deze grote doeken gemaakt. We hebben daar zo lang, zo ontzettend veel plezier van gehad. Multifunctioneel zeg maar.
Goed, wil ik wel doen, maar in welke kleuren dan? Aan de hand van het geboorte kaartje (retro-style) heb ik voor deze combi gekozen. Vooral toen ik bezig was met de biezen had ik regelmatig flash-backs naar de 70e jarig (mijn eigen jeugd). Het deed mij zo denken aan de baby-kamer van een oom en tante van mij. Bijzonder wat een stukje stof al niet teweeg kan brengen.
Wat een mooie omslagdoek is het geworden! En wat leuk dat je er zelf zoveel herinneringen mee ophaalt!
BeantwoordenVerwijderen